And they are gone again

Zondag 18 mei. Iedereen weet inmiddels dat Loes van feestjes en festivals houdt. Ze heeft dan ook ervaring met het drinken van verschillende soorten wijn. Daarom wilde ze ons graag meenemen op een wijntour. Rond Stellenbosch is een groot gebied waar wijnproeverijen zijn. Slim als ze is had ze met Bernard afgesproken dat zij heen zou rijden en hij terug! Wel leuk om te zien hoe onze dochter ons overal mee naar toe neemt en als een ware coureur over de wegen van Zuid Afrika ‘scheurt’. Traditiegetrouw begonnen we met een kopje koffie koffie in het centrum van Stellenbosch. Daarna kwamen we uit bij een wijnproeverij van “La Roux”. Zij serveren overwegend licht bruisende wijnen en oma kreeg de schrik van haar leven toen ze midden op de dag 5 glaasjes wijn voor haar neus kreeg. Ze heeft ze dan ook niet allemaal opgedronken. Het was niet helemaal onze wijnkeuze, dus reden op zoek te gaan naar een volgende locatie. Op de heenweg waren we al langs een wijnboer van “Spier” gereden en aangezien we deze wijn al gedronken hadden togen we daar naar toe. Het was er gezelliger en ook de wijnen waren lekker. Samen met allerlei lekkernijen hebben we geproeft (oma deed niet mee). Achteraf hoorde ik dat Loes achter onze rug om nog wat glazen leeg had gedronken. Foei toch!! We besloten, nadat iedereen weer fris en fruitig was, om nogmaals naar Kalk Bay te rijden om te kijken of er plaats was in het restaurant Olympia wat Elena aanbevolen had. Dit keer hadden we meer geluk. Het ziet er van binnen eigenlijk niet uit, maar toch is het een heel bekend restaurant. Loes kwam Jared van haar stage nog tegen die ook met zijn familie daar was. We hebben er wederom heerlijk gegeten en eenmaal thuis hebben we de avond afgesloten met rikken. Over de winnaar van die avond zal ik me niet uitlaten, maar het begint met een A…..



Maandag 19 mei. Vandaag was de dag waarop we naar Aquilla Park gingen om hopelijk de big 5 te zien. Na een rit van 2 uur, door een schitterend landschap op een prima, brede aangelegde weg kwamen we lekker op tijd aan. Het was een mooie dag, dus we waren we er helemaal klaar voor. We begonnen met een werkelijk fantastische buffet. Om half 2 verzamelen en omdat we op tijd waren, konden we voor in de truck plaats nemen. Eerst reden we naar een apart reservoir waar 2 cheeta’s (nr 1) gehuisvest waren. Omdat het niet zo bloedheet was, zijn de dieren actiever. We hadden geluk, want ze lagen voorin zodat we goede foto’s konden maken. Daarna reden we naar het echte safarigebied. Deze is ‘uiteraard’ helemaal afgezet en nadat we door de poort reden zagen we al meteen een buffel (nr 2)lopen. Onze gids Marco had deze niet gezien en reed op ons roepen een stukje terug. Hij vertelde dat de buffel het meest gevaarlijke is van de big 5, omdat de anderen signalen afgeven voordat ze aan gaan vallen. De buffel doet dat niet. Hij kwam steeds dichter bij en ineens kwam hij in volle vaart op ons af!! Gelukkig had Marco al gas gegeven, maar we werden met volle kracht geramd door de buffel. Iedereen was in extase!! Wij vonden het een fantastisch begin van de tocht. Oma ook! Ik kan niet alles in detail beschrijven. We kwamen zebra’s tegen, struisvogels, neushoorns (nr 3), springbokken en dit alles in een stuk wilde natuur waar we al hobbelend door heen reden. Toen kwamen we bij een apart afgezet gedeelte waren de leeuwen (nr 4) waren. Spannend!! Voor dat we naar binnen gingen, meende iemand ze al te zien, maar de gids vertelde dat alle rotsen op leeuwen lijken. Loos alarm dus. Iedereen wilde de primeur, maar uiteindelijk was het Marco zelf die de leeuwen lui liggend bij het water vond. Er lagen er 5, dus dat betekende dat er nog 2 ‘ergens’ waren. Daar was hij niet zo blij mee. Omdat leeuwen altijd omsingelen als ze aanvallen, lette hij goed op of ze niet aan kwamen lopen want dan zou de situatie snel kunnen veranderen. Nou, als hij niet keek, dan keek ik wel!! Na de fotoshoot weer verder. We kwamen al snel een giraf tegen en op de achtergrond daalden 2 rotsgeiten (of zoiets) af. Deze had hij al een paar weken niet gezien. Ondertussen had hij van een collega gehoord dat we de olifanten (nr 5) om de hoek zouden treffen. Dit bleek inderdaad het geval te zijn. We keken al snel tegen de achterkant (de beste kant aldus de gids) en reden over een paar hopen heerlijk ruikende stront heen (je moet er wat voor over hebben, nietwaar?). Langzaam richting de uitgang waar de buffel ons weer op stond te wachten. Hij was de aanvaring van eerder blijkbaar niet vergeten… Er restte ons niets anders dan de andere uitgang te pakken. Al rijdend zeiden we nog tegen elkaar dat we het jammer vonden dat we geen nijlpaarden hadden gezien. Toen we even later aan de koffie zaten hoorden we een snuivend geluid. Vlakbij bleek een meer te zijn waar een aantal nijlpaarden gehuisvest waren. Nu was de dag helemaal compleet. Een geweldige ervaring en we waren dan ook dik tevreden over deze dag. Een verrijking van onze vakantie! In eerste instantie zou Loes curry voor ons maken, maar we vonden unaniem dat we wel een pizza verdiend hadden en hebben heerlijk gegeten naast een paar Nederlandse jongens. Je komt ook overal landgenoten tegen…..







Dinsdag 20 mei. De auto werd door Loes en Bernard terug gebracht. Kon ze meteen even langs ‘thuis’ om schone spullen te pakken, want uiteindelijk heeft ze bijna alle nachten gezellig bij ons geslapen! We hadden natuurlijk ontzettend veel gedaan afgelopen dagen, dus we hadden besloten om het een dagje rustig aan te doen. ’s Morgens zijn we naar een winkelcentrum in de buurt geweest en hebben we inkomen gedaan voor de curry, die we nu vanavond gingen eten. ’s Middags ben ik met oma naar Longstreet geweest om wat te shoppen. We hebben werkelijk alle winkels gehad, maar het is nu winter in Afrika. Dus er was niets te vinden, maar we hebben het toch gezellig gehad en veel gelopen. Voor we terug gingen hebben we ergens lekker wat gedronken en gingen we door oma’s geliefde ‘eekhoorntjespark’ naar huis. Daar was Loes al lekker aan het kokkerellen en hebben we de avond doorgebracht met ….. kaarten.



Woensdag 21 mei. We besloten die dag naar Waterkant te gaan, een winkelcentrum waar we nog niet eerder geweest waren. We lieten ons weer door een taxichauffeur brengen, maar die bleek toch niet helemaal de weg te kennen. Hij zette ons af in een doodlopende straat in de buurt, dus hebben het laatste stukje er naar toe op eigen kracht gelopen. We hebben daar ook heerlijk geluncht. Je kan werkelijk fantastisch eten in Afrika. Met een volle buik zijn we uiteindelijk via Longstreet naar huis gelopen. Nog her en der wat inkopen gedaan en we waren eind van de middag weer terug. ’s Avonds hebben we in een weer Russisch gegeten in de wijk waar Loes woont. Het was weer overheerlijk. Straks in Nederland zullen Bernie en ik weer ernstig aan de slag moeten om de overtallige kilo’s kwijt te raken….



Donderdag 22 mei. Het beloofde een mooie dag te worden, dus vandaag moest het gaan gebeuren. De Tafelberg beklimmen! Loes en ik hadden wel afgesproken dat we ons bij het startpunt af zouden laten zetten en niet al een halve berg beklommen zouden hebben zoals bij Lion’s Head. Bernard, oma en Iris gingen met de kabelbaan. Op het startbord stond de route beschreven en we zouden er ongeveer 2 uur over doen. Loes voorop en ik er achter aan. Het was een zonnige dag, en het was warm. Na 10 minuten dacht ik al “waar ben ik aan begonnen?”. Mijn goedheid, wat een klim!! Ik zal jullie alle details besparen, maar ik heb echt vaak even moeten rusten om op adem te komen, of om mijn beenspieren even rust te geven. Loes is echt superlief voor me geweest! Het eerste doel, was de schaduw bereiken, want dan zouden we op de helft zijn. Boven je zie je allerlei mensen klimmen, maar het is natuurlijk een slingerweg, dus eer je daar bent duurt langer dan verwacht. Zo’n pad verbroedert wel. We kwamen mensen tegen die mij meewarig aankeken en bemoedigend zeiden dat ik het wel zou halen. Ook werden we regelmatig ingehaald door jeugd, die als dartele hertjes de berg op sprongen. Op een gegeven moment hadden we de beoogde schaduw bereikt en bleken we verder te zijn dan Loes had verwacht. Dit bracht de burger weer moed! Loes zei: “nog 25 minuten mama, dan zijn we er”, maar toen ze dit na 5 minuten weer zei begon ik aan haar geloofwaardigheid te twijfelen?! Oke, ik heb het gehaald, maar dit was ‘once in a life time’. Toen ik richting de kabelbaan keek stond Bernie (en oma en Iris) ons met 2 armen zwaaiend op te wachten. Jullie begrijpen dat ik dit laatste stukje ook als een dartelend hert heb afgelegd! Ondanks dat de rest 2 uur op ons heeft moeten wachten, hebben zij zich geen moment verveeld. We gingen eind van de middag tevreden naar beneden met de kabelbaan. Loes had al een eerder in een Ethiopisch restaurant gegeten (we eten echt internationaal hier!) en wilde hier ons ook graag mee naar toe nemen. Op een soort pannenkoek wordt het eten geserveerd en nadat de handen gewassen zijn moet je met je handen eten. Het was leuk om een keer gedaan te hebben. Tot slot een waar potje Ethiopische koffie en Iris deed zich te goed aan baklava.



Vrijdag 23 mei. Een van de laatste dingen die we nog wilden doen tijdens deze vakantie was het bezoeken van Robbeneiland. Via internet hadden we kaartjes besteld voor de boot van 13 uur. Na weer een heerlijk ontbijt genuttigd te hebben togen we naar Waterfront waar we eerst naar het Sea Aquarium gingen. Dit is een geweldig mooi museum waar allerlei vissoorten en andere dieren te bewonderen zijn. Variërend van haaien tot plankton, zeepaardjes en koraal. Er was een reuze aquarium met glas van wel 10 cm dik. Daarna even koffie drinken aan de haven en toen naar de boot. Op de heenreis hebben we binnen gezeten en heeft Loes even de tijd genomen om een ‘powernapje’ te doen. Is ook heel vermoeiend om je familie op bezoek te hebben! Eenmaal op Robbeneiland aangekomen kregen we met de bus een tocht over een gedeelte van het eiland. Er wonen momenteel nog ongeveer 200 mensen op Robbeneiland. We zijn langs een moskee, een kerk, de school, 2 verschillende cellenblokken gekomen en kregen ook nog de gelegenheid om foto’s te maken richting Kaapstad. De gids vertelde een verhaal over een politieke activist die daar 8 jaar had gezeten in een isoleercel en al die tijd mocht er niemand met hem praten. Hij heeft hierdoor psychische stoornissen gehad en daar kan ik me wel iets bij voorstellen! Ook reden we langs een steengroeve waar de gedetineerden 8 uur per dag moesten werken. Velen hebben last gekregen van hun ogen van het stof en de terugkaatsing van de zon. Aansluitend kregen we een wandelende rondleiding van een ex-gedetineerde, die zijn ervaringen vertelde. Hij vertelde over het verschil in de behandeling van zwarte gedetineerden en de anderen. Er werd zelfs onderscheid gemaakt in maaltijden. De politieke gevangenen werden gescheiden gehouden van de anderen, maar er waren allerlei trucjes waardoor er toch onderlinge communicatie mogelijk was. We hebben (uiteraard) ook de cel gezien waar Nelson Mandela 18 jaar van zijn straf heeft uitgezeten. Toen was het tijd voor de terugvaart en omdat Bernie vooraan in de rij stond hadden we de eerste keus en hebben we heerlijk in het zonnetje gezeten. We waren van mening als Nelson Mandela daar niet gevangen had gezeten de publiciteit rond dit eiland nooit zo groot zou zijn geweest. Het was leuk om er geweest te zijn, maar niet meer dan dat. Eenmaal terug bij Waterfront hebben we nog even geshopt en daarna hebben onze wegen elkaar gescheiden. De meiden zijn sushi gaan eten in Observatory en Oma, Bernard en ik zijn na een fikse wandeling bij een restaurant gaan eten in Longstreet. Daar hebben Iris en Loes zich af laten zetten en later op de avond hebben we weer eens voor de variatie gekaart.



Zaterdag 24 mei. Het zit er bijna op. We hebben ontzettend veel gezien en gedaan deze vakantie. Er waren verschillende dagen bij dat we ’s morgens na het ontbijt vertrokken en pas na het avondeten weer thuis waren. Zo ook gisteren. Daarom was de behoefte om nog iets te ondernemen vandaag een beetje over. We hebben ’s morgens een beetje aangerommeld. Iris was haar koffer al een aan het inpakken en ik ben maar eens aan mijn 2de boek begonnen. Bernard wilde graag nog een keertje koffie drinken waar de cappuccino het hoogste cijfer (een 8,5) van ons had gekregen, maar helaas was het gesloten. Gelukkig hebben we een andere accommodatie gevonden waar we gezellig gedronken hebben. Daarna hebben we onze laatste aankopen gedaan. Souvenirs voor familie en uiteraard ook voor onszelf want het geld moet natuurlijk wel op! In de regen terug naar huis want wat het weer betreft was het niet zo’n geweldige dag. We hadden besloten om bij de Italiaan te eten waar we gisteren ook geweest waren want het was erg lekker eten daar. Bernard had op tijd gereserveerd want Loes (ze is helemaal ‘voetbalminded’ geworden hier door alle jongens waar ze voetbal mee heeft gekeken) wilde graag naar de finale van de championsleague kijken. Helaas had Ronaldo gewonnen en gedroeg hij zich weer eens belachelijk nadat hij de penalty benut had.



Zondag 25 mei. Voor het laatst een heerlijk ontbijt genuttigd. Koffers ingepakt. We gaan straks nog even een hapje eten en om 16.30 uur richting vliegveld. Onderweg zetten we Loes af bij de Polo Road en zit het er weer op voor ons.



Zoals wel duidelijk wordt in het verslag hebben we een fantastische tijd gehad. Zuid Afrika is een prachtig land. De mensen zijn bijzonder gastvrij. We hebben heerlijk gegeten voor zeer schappelijke prijzen. Relatief gezien is alles hier een stuk goedkoper en het is bijna altijd goed weer (zelfs in de winter). Al met al heel veel positieve punten om een reis naar dit land aan te bevelen. Daarbij komt dat het voor mij heel bijzonder was om een reis te maken met Bernard, de meisjes en mijn moeder. Kortom we hebben geweldig genoten…….



Mijn familie heeft mij thuis afgezet en zijn zelf vervolgens naar het vliegveld gegaan. En dan ben je opeens weer ‘alleen’. Gelukkig is mijn goede vriendin en huisgenoot Joelle thuis en kon ik even bij haar uitsnikken, daarna zijn we nog even een hapje gaan eten en hebben we alle tijd gehad om bij te kletsen. Maandag is mijn gewone leven weer begonnen, stage! Leuk om mijn collega’s en de kinderen waarmee ik werk weer te zien. Dinsdag hebben Joelle, Renske en ik een gezellige avond gehad en hebben we aardig wat wijntjes en shotjes achterover geslagen want de man in de bediening wilde ons volgens mij dronken hebben, aardig gelukt. Vandaag gewoon weer naar stage en ’s middags ben ik begonnen met een nieuw project bij CHOSA. Ik ga samen met Elena en een meid uit Langa lessen geven aan een aantal jongens om vooral hun Engels te verbeteren. De eerste les was een lesje over het ontstaan van hip hop. Natuurlijk waren ze elkaar flink voor de gek aan het houden toen ze omstebeurt voor moesten lezen. De jongens waren overigens ook erg geïnteresseerd in mijn haar, welke shampoo ik gebruikte en hoe mijn haar zou zacht kon zijn en ze hebben er ook allemaal even aangezeten.